Ból i dyskomfort nóg, czyli o niewydolności żylnej słów kilka.

Przewleka niewydolność żylna stała się zmorą, społeczeństwa. Dotyczy ona zwłaszcza osób przebywających długo w pozycji stojącej. Układ żylny kończyn dolnych składa się z żył powierzchownych i głębokich oraz perforatorów, czyli żył przeszywających. W prawidłowych warunkach układem żył głębokich płynie ok.80 % krwi, a układem powierzchownym 20 %. Kierunek przepływu krwi natomiast odbywa się od układu powierzchownego do głębokiego.

Niewydolność żylna może dotyczyć wszystkich trzech wymienionych składowych układu lub tylko jednego z nich. Należy pamiętać, że prędzej czy później niewydolność jednej składowej pociągnie za sobą niewydolność pozostałych części systemu. Niewydolność żył przyczynia się do zalegania krwi na różnych odcinkach naczyń. Zaleganie krwi i jej cofanie się skutkuje rozciąganiem ściany naczynia i jest związane z powstaniem  nadciśnieniem w obrębie naczyń żylnych. Prowadzi to do rozkładu kolagenu i utraty sprężystości żył, zastawek żylnych, jak również uszkadza naczynia mikrokrążenia żylnego.

Zaburzony przepływ na poziomie mikrokrążenia odbija się na  pracy mięśni, destabilizuje przewodzenie sygnałów w okolicznych nerwach oraz doprowadza do przebarwień skórnych. Jednym z pierwszych objawów mogą być poprostu pajączki (czyli teleangiektazje). Lokalizują się ona na bocznych partiach nóg.Typowym miejscem występowania zmian wraz z postępem choroby pojawią sie stwardnienie miejsc chorobowych. Z napiętej i twardej skory zaczyna sączyć się płyn, a samo miejsce staje się bolesne i przewrażliwione. Takie miejsce daje początek owrzodzeniu żylnemu.

Pacjenci z objawami przewlekłej choroby żylnej skarżą się na dyskomfort w obrębie kończyn dolnych, a następnie: ból, ciężkość, obrzęk, pieczenie, drętwienie oraz skurcze nocne. Dolegliwości te często ustępują po odpoczynku.

Pierwszy lekarzem, który widzi chorego z przewlekłą niewydolnością żylną jest lekarz pierwszego kontaktu, który oprócz skierowania do specjalisty chirurgii naczyniowej sięga po komprestoterapię oraz preparaty ogólnodostępne w postaci heparyny w żelu. Preparaty te mają silne działanie miejscowe przeciwzakrzepowe, przeciwzapalne i łagodzące ból. Stosowanie leków miejscowych, zwłaszcza w formie żelu, który przyspiesza wchłanianie substancji zmniejsza objawy towarzyszące chorobie żylnej.

Heparyna jest lekiem kojarzonym zwykle z podawaniem dożylnym lub podskórnym, który ma za zadanie rozrzedzić krew pacjenta. Jednak istnieje również forma heparyny stosowana miejscowo w leczeniu wspomagającym, choroby żył, głównie  kończyn dolnych.Najlepiej stosować preparaty z najwyższą dawką heparyny 1000j.m/l, gdyż działają najskuteczniej. Żele z taka zawartością heparyny powinny być stosowane, jako uzupełnienie dostanych preparatów flebotropowych, zwłaszcza jako uzupełnienie działania p/zakrzepowego którego te preparaty są pozbawione. Żele z heparyną  należy stosować 2 -3 x dziennie nanosząc na  miejsce chorobowe od 3 do 10 cm żelu i wmasowując go. Można je też stosować do przyspieszania wchłanianie pourazowych krwiaków lub siniaków.

Co jeszcze pomaga w przewlekłej niewydolności żylnej?

Na rynku jest sporo preparatów  o działaniu flebotropowym, czyli zaprojektowanych do leczenia dolegliwości układu żylnego. Wśród nich można wymienić:

Preparaty disominy – produkowana jest  z hesperydyny, uzyskiwanej z ekstraktu z pomarańczy. Poprawia ona elastyczność oraz napięcie ściany naczyń żylnych. Wpływa na mikrokrążenie poprzez niwelowanie stanu zapalnego oraz poprawę krążenia chłonki. Zaleca się stosowanie diosminy zmikronizowanej ze względu na lepszą wchłanialność z układu pokarmowego

Wyciąg z Ruszczyka kolczystego – czyli inaczej Myszopłochu,  dzięki zwartości flawonoidów i saponin sterolowych (ruskogeniny, ruscyny, neuroruskogeniny) zmniejsza przepuszczalność naczyń krwionośnych, zwęża naczynia, działania przeciwzapalnie i zmniejsza aktywność enzymów odpowiedzialnych za uszkadzanie ściany naczyń – tzw. elastazy.

Escyna – która w dużych ilościach znajduje się w owocach kasztanowca. Ma działanie naczyniozwężające, przeciwzapalne, uszczelniające śródbłonki naczyń.

Trokserutyna – pochodzi z kwiatów Perełkowca  japońskiego i ziela gryki. Jako pochodna rutyny świetnie nadaje się to leczenia zaburzeń krążenia obwodowego żylnego i limfatycznego. Uszczelnia naczynia mikrokrążenia, działa przeciwzapalnie.

Hesperydyna – bioflawonoid znajdujący się w z liściach mięty, owocach pomarańczy, wykazuje duże powinowactwo do śródbłonka naczyń mikrokrążnia. Hesperydynę często łączy się z diosminą z wyciągiem z ruszczyka  i kasztanowca. Należy pamiętać, że osłania i wzmacnia naczynia krwionośne.

Wyciąg z kwiatów arniki górskiej – w preparatach miejscowych ma zastosowanie w leczeniu stłuczeń, wybroczyn krwawych, obrzęków pourazowych, owrzodzeń żylakowatych i zapaleniu żył

Do innych preparatów godnych uwagi są wyciągi roślinne na bazie jeżyn, miłorzębu japońskiego czy nasion winogron.

Należy pamiętać, że preparaty wymienione powyżej też wchodzą w interakcje z różnymi lekami, dlatego należy skonsultować się z lekarzem, przed podjęciem decyzji o ich stosowaniu.